مقایسة جنگلکاری بادام کوهی در دو دامنة شمالی و جنوبی جنگلهای تخریب یافته استان‌ چهارمحال و بختیاری

با توجه به روند فزاینده تخریب جنگلها تلاش و جدیت در فرآیند جنگلکاری مصنوعی و یا کمک به تجدید حیات طبیعی و غنی سازی جنگلهای موجود می‌تواند به‌عنوان یک راهکار عملی به منظور حفظ این میراث گرانقدر مدنظر قرار گیرد. یکی از وسیعترین مناطق رویشی کشور منطقه زاگرس است که استفاده از گونه‌های بومی به منظور احیاء و غنی سازی جنگلها یکی از پایدارترین و مناسبترین روشها جهت افزایش سطح کمی و کیفی این جنگلها به‌شمار می‌آید. یکی از مناسبترین گونه‌های موجود به منظور احیای مناطق تخریب یافته استفاده از انواع بادام، به ویژه بادام کوهی(Amygdalus scoparia Spach.) است. در این تحقیق جهت بررسی اثر جهات جغرافیایی بر مؤلفه‌های کمی رویش این گونه، تعداد 50 اصله نهال در دامنه شمالی و 50 اصله دیگر در دامنه جنوبی در ایستگاه جنگلکاری میشان استان چهارمحال ‌و بختیاری انتخاب شد و صفات کمی نظیر قطر یقه، ارتفاع، قطر تاج پوشش و تعداد جست پایه‌ها اندازه گیری و ثبت گردید. سپس ضمن بررسی میانگین صفات مذکور در طی 20  سال پس از کاشت، رابطه و همبستگی بین این مؤلفه‌ها نیز اندازه گیری و تعیین گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که میانگین صفات ارتفاع، قطر یقه و قطر تاج پوشش در دامنه شمالی بیشتر از دامنه جنوبی می‌باشد. این تفاوت از نظر آماری در سطح یک ‌درصد برای کلیه صفات کاملاً معنی‌دار گردید. نتایج حاصل از این تحقیق می‌تواند مدیران جنگل را به منظور جنگلکاری موفق این گونه، به‌ویژه در مناطق تخریب یافته راهنمایی نماید.